HALKA
Stanisław Moniuszko urodził się 5.V.1819 w Ubielu k. Mińska. Zmarł w Warszawie 4.VI.1972.W młodości muzyki
uczyła go matka ,a od 1827 (w Warszawie) A.Freyer. Gdy powrócił do
Mińska uczył się u D.Stefanowicza. W 1837 udał się do Berlina na dalsze
studia, które podjął w Singakademie u C.Rungenhagena. W 1839 skomponował
Kwartet smyczkowy, Mszę i muzykę do komedii A.Fredry Nocleg w
Apeninach. W tym samym roku ukazały się drukiem pierwsze pieśni do słów
A.Mickiewicza. W 1840 został organistą w kościele św.Jana w Wilnie, a
póżniej dyrygentem w teatrze wileńskim. W roku 1842 zaczął pracę nad
Spiewnikiem domowym. Latem 1846 odwiedził Warszawę, gdzie otrzymał od
W.Wolskiego libretto Halki; tu też wystawił swoją operetkę pt: Loteria.
Pierwszą dwuaktową wersję Halki ukończył Moniuszko w 1847, a wystawił na
estradzie 1.I.1848. W 1849 w Petersburgu wystawione zostały utwory
Bajka(uwertura fantastyczna) i Milda(kantata). Gdy w 1857 otrzymał
wiadomość, że opera w Warszawie planuje wystawić Halkę, dokonał w
pierwotnej wersji paru zmian i rozszerzył ją do czterech aktów. W nowej
wersji została ona wykonana 1.I.1859, odnosząc wielki sukces. Rok 1858
to okres intensywnej pracy twórczej. Ukazały się wtedy opery Flis,
Hrabina i Verbum nobile. W 1862 ukazały się w Paryżu 34 pieśni Moniuszki
pt: Echo de Pologne. Przed powstaniem styczniowym wyraził swój
patriotyzm poprzez udział w wielu manifestacjach. Wydał też wtedy
Śpiewnik domowy w kilku zeszytach. Ponieważ premiera Strasznego dworu
stała sie demonstracją polityczną cenzura zawiesiła dalsze jej
przedstawianie. W 1865 tj. w drugą rocznicę powstania Moniuszko wystawił
kantatę Widma wg. II części Dziadów. W 1869 wystawił operę Paria. Jego
pogrzeb w 1972 stał się manifestacją narodu. Moniuszko jest
najwybitniejszym po Chopinie przedstawicielem stylu narodowego w muzyce
polskiej, a także założycielem opery narodowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz